دومین همایش «نقش توران میرهادی در آفرینش هنری کودکان» در تالار جمال دهشور دانشکده علوم دانشگاه تهران برگزار شد.
در ابتدای این همایش «علیرضا میرفخرایی» به نمایندگی از شورای کتاب کودک و خانواده توران میرهادی، ضمن خوش‌آمد گویی به حضار از اهمیت و جایگاه بالای هنر در زندگی شخصی توران میرهادی سخن گفت. وی با اشاره به نقش مادر در زندگی توران میرهادی اظهار داشت: «مادر ایشان هنرمندی بود که هر یک از فرزندانش را با یک ساز آشنا کرد و از استادانی چون علی‌اکبر صنعتی برای آموزش نقاشی به ایشان دعوت کرد. حاصل این سبک از زندگی، بعدها در تشویق فرزندان و نوه‌ها به هنرورزی و همچنین اهمیت دادن به هنر در مدرسه فرهاد نمود پیدا کرد»
احمد رویایی-دبیر همایش-نیز با خیرمقدم گویی به حضار و مدعوین با اشاره به گفتاری از زنده‌یاد توران میرهادی در بیستمین کنگره بین‌المللی ادبیات کودک در توکیو مبنی بر اینکه: «هنرمندان، نویسندگان، تصویرگران، نقاشان و مجسمه‌سازان تنها کسانی هستند که تااندازه‌ای به وجود واقعی و شرطی نشده کودکان نزدیک‌ترند و سعی آن‌ها در این است که وجود واقعی کودکان را کشف و از پیش‌داوری پرهیز کنند»، اظهار داشت: «این جمله برای همه ما یک نقشه راه است. راهی که از دو سال پیش با برگزاری نخستین همایش آغاز کردیم».
سوزان حبیب-دانش‌آموخته مدرسه فرهاد-در سخنانی با عنوان «نگاه چندبعدی در آموزش هنر در دبستان فرهاد» ضمن ذکر تاریخچه‌ای از این مدرسه، به ارائه اسنادی از این مدرسه در دهه‌های چهل و پنجاه پرداخت که نشان‌گر زاویه نگاه توران میرهادی به مسئله هنر و آموزش آن برای کودکان بود. وی با همسو دانستن کلاس‌های موسیقی، کاردستی و نقاشی در مدرسه فرهاد اظهار داشت: «نتیجه این همسویی توانمندسازی چندبعدی کودک بود»
سخنران بعدی همایش، پریسا پهلوان، دیگر دانش‌آموخته مدرسه فرهاد بود که در سخنانی با عنوان «چرا کودک؟ چرا هنر کودک؟ چرا مدرسه فرهاد؟ چرا تأثیر توران میرهادی» گفت: «خانم میرهادی بر اساس علاقه و عشق به کودکان و با توجه به تربیت خویش در خانواده‌ای متفاوت و با فرصت‌هایی که برای تجربه و کشف داشت، به اهمیت آموزش هنر برای کودکان پی برد»
وی بابیان اینکه «آموزش باکیفیت حق همه کودکان است» اظهار داشت: «خانم میرهادی شصت سال پیش‌ازاین دغدغه این شعار امروز را داشت»
زهره فرمانی-عضو هیئت‌مدیره موسسه پژوهشی کودکان دنیا-نیز در سخنانی با عنوان «چهل سال هم‌نشینی با توران میرهادی در حوزه هنر کودک»، با ذکر خاطراتی از هم‌نشینی خود با آن زنده‌یاد، گفت: «چهل سال باخانم میرهادی هم‌نشین بودم و در طول این مدت هنرمندانه زیستن ایشان را دیدم. بطوریکه هرگز ندیدم و نشنیدم که شکایت یا گله‌ای را مطرح کنند؛ اگرچه نقدی عمیق و دقیق به مسائل داشتند»
زهرا فرمانی در ادامه سخنان خود افزود: «یکی از بزرگ‌ترین شانس‌های من این بود که از شورا تا منزل باخانم میرهادی همراه بودم و در عزیمت به منزل از ایشان سؤالاتی می‌پرسیدم. ایشان به این گفتگوها می‌گفتند جلسات ماشینی. من وقتی از ایشان یک سؤال می‌پرسیدم، پاسخ‌ده سؤال بعدی را نیز می‌گرفتم»
رضا عبدلی-مربی هنر-بعنوان آخرین سخنران همایش در سخنانی با عنوان «مربی هنر از منظر توران میرهادی»، با استناد به توصیه‌های توران میرهادی به مربیان کودک از دهه سی به بعد، اظهار داشت: «ایشان اسم مربی را پل می‌گذارند؛ یعنی مربی پلی است بین کودک و جامعه. ایشان معتقد بودند که مربی باید رفاه داشته باشد وگرنه مربی‌گری اولویت نخواهد بود و بدل به کاری دسته چندم می‌شود. ایشان بر این باور بود که مربی باید شنونده، گوینده و نویسنده خوبی باشد تا علاوه بر برقراری ارتباط با کودک؛ بتواند تجربیات خود را نیز برای دیگران منتقل کند»
این هنرمند با اشاره به اینکه «توران میرهادی مربی‌گری را یک اکتشاف دائم می‌دانست و معتقد بود مربی و معلم میدان می‌خواهد و نه مدال»؛ افزود: «کتاب جستجو در راه‌ها و روش‌های تربیت خانم میرهادی را باید سطر به سطر خواند و به قول کتاب‌خوانان باید با آن درگیر بود»