نقش موزه در آموزش میراث فرهنگی به کودکان 

پایان نامه­ی مقطع کارشناسی (ناپیوسته)

رشته ­ی موزه ­داری

 استاد راهنما: دکتر یوسف منصورزاده 

پژوهشگر: مائده دوستی 

زمستان 1396

چکیده

یادگیری در موزه، فرآیندی حاصل از تعامل سه مولفه­ی بافت (موزه)، شی و بازدیدکننده (کودک) است که از طریق آموزش رخ می­دهد. مطالعات بسیاری در مورد نقش موزه در آموزش و یادگیری توسط بازدیدکننده وجود دارد. اما چگونگی آموزش مفاهیم میراث فرهنگی در موزه­ها به گروه سنی کودک که منجر به یادگیری و در نتیجه انتقال آن به نسل نو شود، در ایران تا حد زیادی مغفول واقع شده است. از این رو فرآیند آموزش در موزه از طریق روش­های صحیح که در یادگیری به کودکان کمک می­کند، موضوع این پایان نامه است. مسئله پژوهش، انتقال مفاهیم میراث فرهنگی با روش­هایی به غیر از روش معمولِ محیط­های آموزشیِ رسمی که منجر به یادگیری فعال در کودک شود، می­باشد. که یکی از محیط­های مهم و تاثیرگذار موزه­ها هستند. هدف، تعریف فضایی­ست که در آن آموزش، ضمن گذراندن اوقات فراغت و تفریح، همراه با بازی و سرگرمی و قصه، جهت یادگیری بیشتر انجام پذیرد. پژوهش از منظر هدف، کاربردی- کیفی و توصیفی است. در مبحث موزه، آموزش در دوران کودکی، میراث فرهنگی و روانشناسی کودک از روش کتابخانه­ای استفاده شده و در بحث آموزش در موزه و روش­های کاربردی برای انتقال میراث فرهنگی به کودکان 5 تا 9 سال در موزه­ها از راه گفتگو با فعالان برتر حوزه آموزش کودک بهره برده شده است. یافته­های پژوهش، بیانگر رابطه معنادار بین فضای آموزشی، جنسیت و سنِ بازدیدکننده، آموزش غیر مستقیم از طریق نمایش، بازی، فعالیت عملی، همبستگی توضیحات راهنما، بازدیدهای مکرر، با میزان یادگیری عمومی کودک دارد. بنابراین بر اساس رویکردهای آموزش در موزه (کنش متقابل)، موزه واجد خصوصیاتی است، که آن را به عنوان کاتالیزور (عامل شتاب دهنده­ی) جامعه و مرکزی برای کشف مسائل اجتماعی برای کودک تبدیل می­کند. همچنین نتایج حاکی از ضعف عملکرد موزه­های ایران، در میان سه مولفه یادگیری است و با توجه به زمینه­های گسترده آموزشی در موزه، راه­کارهایی را برای ارتقاء سطح یادگیری کودکان در فضای موزه­ای ارائه می­دهد.

واژگان کلیدی: موزه- آموزش- میراث فرهنگی- کودک

جهت دانلود کلیک کنید