اثرات هنردرمانی بر بهبود لکنت در کودکان

نویسندگان:

ویلما ماکایوسکین و ر.کروتولین

انتخاب و ترجمه: ریحانه علویان

تحقیقات  نشان می دهد که برای کودکان مبتلا به لکنت زبان گاهی بیان کلامی افکار، نیازها، احساسات و عواطف دشوار است. آنها با جملات کوتاه ارتباط برقرار می‌کنند، به ندرت مکالمه را آغاز می‌کنند. فرآیند فعالیت خلاق، خودانگیختگی کودکان لکنت زبان را تشویق می‌کند و ابتکار خلاقانه را تقویت می‌کند و باعث ایجاد احساسات مثبت و اعتماد به نفس می‌شود. وقتی فردی که لکنت دارد در فعالیتی خاص موفق می شود، احساس بهتری پیدا می‌کند و به راحتی ارتباط برقرار می‌کند.

کودکان دارای لکنت در هنگام فعالیت های هنری آرامش بیشتر، تنش کمتر و اعتماد به نفس بهتری دارند. و فعالیت‌های  هنری تأثیر مثبتی بر مشکل لکنت دارد.

نقش موسیقی و آواز در بهبود لکنت: گوش دادن به موسیقی در حین گفتار درمانی کودکان را آرام می‌کند و به آنها فرصت می‌دهد در مورد رویاهایی صحبت کنند که در لحظه گوش دادن به موسیقی می‌بینند. وقتی کودکان از رویاهایشان  به صورت بداهه می‌گویند، زبان خود را توسعه می‌دهند. نکته مهم این است که کودکان برداشت‌های خود را از موسیقی به صورت شفاهی بیان می‌کنند، از چند کلمه تا چند جمله که حس موسیقی را توصیف می‌کنند.

علیرغم اینکه در تکلم خود به خودی در اکثر کودکان لکنت مشهود است، در حین فعالیت موسیقی (بعد از تمرین آواز) میزان لکنت کاهش می یابد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آواز خواندن: به کنترل و تنظیم تنفس این کودکان کمک می‌کند که با روانی در کلام مرتبط است.

گوش دادن به موسیقی در جلسات گفتار درمانی دارای اثر آرامش بخشی است و در عین حال کودکان لکنت زبان را به فعالیتهای ارتباطی تشویق می کند. اجرای هدفمند حرکات بر اساس موسیقی بر رشد حرکتی و هماهنگی حرکتی کودکان دارای لکنت تأثیر مثبت دارد.

ادغام بازی های نقش آفرینی با کودکان لکنت زبان امکان توسعه خود کنترلی، تشویق احساسات مثبت، انتقال و استفاده از مهارت های روانی در موقعیت های زندگی واقعی را برای آنها  فراهم می‌کند. و به به حداقل رساندن یا غلبه بر احساسات منفی کودکان لکنت دار کمک می کند.